Strona 5 z 5
Nabożnych westchnienia księga pierwsza,
ludziom pokutującym i do Boga nawracającym się
abo, jako ojcowie duchowni mówią,
poczynającym służąca
Niebieskim światłem Bóg Duszę oświeca i z ciemności grzechów wyprowadza.
„Dusza moja pożądała Cię w nocy” Isaiae 26, versus 9.
Długom w okropnych ciemnościach mieszkała,
Długo o światło niebieskie nie dbała,
Więc choć mię często brzydkie jakieś mary,
Choć często nocne straszyły poczwary,
Nic jednak w sercu twardym nie sprawiły
Ani z mojego uporu mnie zbiły.
Takem się była zakochała w złości,
Żem przekładała nad światłość ciemności.
Aż gdy Twój promień zajaśniał mi, Boże,
Już więcej Dusza trwać w tej ćmie nie może,
Już pragnie k Tobie, już się sporym krokiem
Bierze za Twoim, póki trwa, widokiem.
Już się chce z nocy grzechów wyprowadzić,
Chce się przy boku Twym Boskim osadzić.
Przyświecajże jej, ażby dnia białego
Doszła w Twej chwale mocą światła Twego.
|